|
Walka na pięści jest jednym z najstarszych
sportów, znanym już w starożytnej Grecji i w Cesarstwie Rzymskim[1].
Znajdował się on w programie antycznych igrzysk
olimpijskich. Statyczne bijatyki dwóch zawodników były
bardzo brutalne i czasem kończyły się śmiercią. Walki te,
toczone z minimalną ilością reguł, niewiele miały wspólnego
z boksem – sportem, jaki narodził się w 1719 roku w
Anglii. Wówczas to James Figg, uznawany za pierwszego
w historii mistrza Anglii, założył przy Tottenham Court Road
w Londynie akademię boksu. Walczący nie
nosili rękawic i zadawali ciosy aż któryś z nich został znokautowany
lub opadł z sił[2].
Jack Broughton, który w 1730
roku zastąpił Figga, przez 18 lat zachował mistrzowski tytuł
i jako pierwszy skodyfikował podstawy zasad tego sportu.
Wstrząśnięty śmiercią na ringu jednego ze swych
przeciwników, George’a Stevensona, sformułował i wprowadził
w życie zbiór zasad znany jako Broughton’s Rules, które w I
połowie XIX wieku zostały zastąpione przez London Prize Ring Rules.
|
|
Mieszane sztuki walki (ang. mixed
martial arts, MMA) – dyscyplina sportowa,
w której zawodnicy sztuk i sportów walki walczą przy dużym
zakresie dozwolonych technik (w zasadzie dopuszcza się
wszystkie techniki dozwolone w innych sportach walki bez
broni). Mieszane sztuki walki wyrażają jeden ze
współczesnych kierunków rozwoju sztuk walki – zapewnienie
widowiska sportowego, w którym walka toczy się przy jak
najmniejszych ograniczeniach, ale jednoczesnym
zminimalizowaniu ryzyka śmierci i poważnych, trwałych
obrażeń ciała lub kalectwa.
|
|
W niektórych jednak stylach sztuka ta zmieniła swój
charakter z utylitarnego systemu walki (karate okinawskie) na
system psychofizycznego doskonalenia się, gdzie na
pierwszy plan wysuwa się aspekt „drogi” – jap. dō,
chińs. tao (dao)
– którą kroczy się całe życie, jako symbolu niekończącego
się procesu dążenia do doskonałości. Stąd spotykamy także
nazwę karatedo (pisane w transkrypcji Hepburna
jako karate-dō). Koreańskim odpowiednikiem karate
niesportowego jest tangsudo, a karate nastawionego na
rywalizację – taekwondo.
Obecnie istnieją trzy podstawowe kierunki w karate:
|
